Voor Christiaan Bastiaans (Amsterdam, 1951) is de menselijke conditie, in het Nederlands vertaald als ‘het menselijk tekort’, de leidraad. In zijn complexe installaties kaart hij actuele maatschappelijke kwesties aan, zoals oorlog, ontheemding, ontreddering en uitsluiting.
Bastiaans heeft een Nederlandse, Franse, Armeense en Indonesische achtergrond. Zijn gevoel ‘anders’ te zijn maakt dat hij zijn bronnen niet zozeer in Nederland maar ‘elders’ zoekt. Hij reist naar plaatsen waar de mens is aangewezen op de meest elementaire overlevingsstrategieën en zoekt situaties op die draaien om leven en dood, om schoonheid en terreur.
In zijn complexe installaties werkt hij met alles wat hem voor handen komt, zodat hij waar ook ter wereld aan het werk kan gaan. Sculpturen, tekeningen, bestaande teksten en beelden, foto’s, video’s, stukjes touw, ijzerdraad, boomschors en performances: alles kan onderdeel zijn van het werk. Tenslotte documenteert hij zijn foto’s en beelden in zijn talloze Notebooks die het uitgangspunt zijn voor zijn installaties, films en teksten.
In Club Solo laat Christiaan Bastiaans naast werk uit de afgelopen vijftien jaar ook nieuw werk zien.
Tijdens de opening van de tentoonstelling geeft Hélène Vrijdag een performance die meteen ook de introductie is van Bastiaans’ nieuwe project Laboratories of Empire.
De kunstenaar ontving in 2022 de Jeanne Oosting Prijs voor zijn indringende en aangrijpende aquarellen en werd in 2023 gekozen tot Stadstekenaar van Amsterdam.
De performance wordt mede mogelijk gemaakt door het Amsterdams Fonds voor de Kunst.
14 mei – 25 juni 2023
wo t/m zo 11.00 – 17.00 uur
opening zondag 14 mei 15.00 uur
video-installatie:
Valuable Cargo
Op de eerste verdieping in Club Solo is doorlopend de bijzondere première van Valuable Cargo
Valuable Cargo focust op de opsluiting en verbanning van Japanse leprapatiënten naar het afgelegen eiland Ōshima. Ze werden gedwongen om tientallen jaren als verschoppelingen in afzondering te leven. Centraal staat de ontmoeting tussen Liv Ullmann, actrice en een van de oprichters van de Women’s Refugee Commission (NY), en de bewoners op het eiland Ōshima de voormaligeleprapatiënten.
Het verhaal van Liv Ullmann is gebaseerd op gesprekken met de bewoners. Het wordt afgewisseld met fictieve verhalen en spreuken die zich richten op soortgelijke kwesties die betrekking hebben op de menselijke zwakheid en de kwetsbaarheid van het individu wanneer het wordt geconfronteerd met ontheemding, conflict en tragedie. Het reflecteert sterk op de angsten in de beladen en polariserende tijd waarin we nu leven.
