Alles in het werk van beeldend kunstenaar Ine Lamers (Wijchen, 1954) lijkt erop gericht het leven van de mens in de stad in beeld te brengen, maar de mens zelf komt nauwelijks voor in haar foto’s en films. Lamers begeeft zich vaak ‘s nachts in steden. Juist in het donker weet ze met de camera vast te leggen wat overdag niet traceerbaar is: het schimmige leven van de stadsbewoner, de attributen waarmee hij overleeft, zijn gebruik van donkere niches, van plekken waar niemand hem herkent. Fotografie en film zijn bij uitstek geschikt om de ongrijpbare mens in de anonieme stad te volgen en hem ongrijpbaar te laten zijn. Tijdens het naderen, omcirkelen en aftasten blijft de vrouw achter de camera ook verborgen en anoniem.
Terwijl de mens dus niet letterlijk aanwezig is in de foto’s en films van Ine Lamers, krijgt de toeschouwer daarin een prominente rol. Eenmaal een installatie binnengelopen, word je deel van het werk en zet je het beeld in werking. In Club Solo toont Lamers drie projecten die een ontwikkeling in haar werk omspannen: Collision (Londen, 1997) en het losbladige boek London Matters (1998), werk uit de serie Untitled (Rotterdam, 1994 – 1995) en de installatie Werktitel: Proyekt Z (2010 – heden).
De tentoonstelling is te zien tijdens BredaPhoto, waaraan Club Solo als programmapartner deelneemt.
RANDPROGRAMMA – Béla Tarr
Op dinsdag 27 september wordt de film Werckmeister Harmonies (2000) van Béla Tarr vertoond. De film is een belangrijke inspiratiebron voor Ine Lamers, die de avond inleidt.
